Granite Belt

Ons eerste nachtje in de camper bevalt eigenlijk wel prima. Wel zijn we wederom allebei om 03:00 klaarwakker (en dan in de meest letterlijke zin, echt klaar met wakker zijn op dat tijdstip). Gelukkig slapen we tussen 05:00 en 08:00 wel nog ergens een uurtje. Om 09:30 worden we bij onze camping opgehaald door een busje van Filipo's wine tours. Eigenaar Burt zal ons vandaag rond gaan rijden, en we nemen plaats in nota bene hetzelfde type busje als wat we zelf hebben gehuurd. De groep is klein, en we hoeven slechts nog één ander stel op te halen om de groep compleet te maken. Dat blijken Fleur en Tom, een Australisch stel van onze leeftijd. We hebben gelijk een klik, dus kom maar door met die wijn(huizen)!

Onderweg vertelt Burt dat het gebied de droogste periode in 70 jaar ervaart. Van de verwachte 850 ml regen die jaarlijks moet vallen blijft de regenmeter dit jaar op 67 ml steken. Dat is niet goed als je druiven wilt telen. Wat ook niet goed is, zijn de vele bosbranden die door de droogte zijn ontstaan. We zien enorme stukken zwartgeblakerde grond en bos om ons heen. Dat heeft weer het effect dat de vele toeristen die hier normaal naartoe komen hun reisjes afzeggen. Dubbel zuur dus voor de druivenhouders.

Ons eerste wijnhuis is Symphony Hill. Eenmaal binnen komt de overenthousiaste eigenaresse ons al tegemoet lopen. We krijgen een lijst met alle wijnen die ze in huis hebben, en dat zijn er best wat. Welke we willen proeven. "Of willen jullie ze allemaal proeven ?". Vooruit dan maar. Zo werken we het lijstje af, van bubbels tot wit, van rood tot dessert. En er zitten een paar heerlijke wijnen tussen. Ik geef elke wijn die ik proef een cijfer, en aan het einde van de sessie kopen we twee flessen met de hoogste scores. Toevallig een rode en een witte. En hoewel het proefglaasjes zijn, hakt de som der delen er zo rond 10:00 best aardig in, goedemorgen!

Het volgende wijnhuis, Rambalara, wordt door Zuid-Afrikanen beheerd. Dat heeft als gevolg dat er binnen overal tijgervelletjes en bamboe hangt. Ook de wijnen (wederom het hele lijstje proeven!) zijn vernoemd naar de dieren in 'de big five'. We vinden niet alles lekker, maar ons favoriet (de olifant) nemen we mee.

De volgende stop is, gelukkig, niet nog een wijnhuis maar een winkel waarze zelfgemaakte jam en chutneys verkopen. Ook daar mogen we van alles proeven, en ook dat gaat er goed in. Hier kopen we een aarbeienjam met rabarber en gember. Komt wel op!

Dan is het, gelukkig, tijd voor de lunch. En wat voor een! Drie heerlijke gerechtjes met elk een bijpassende wijn. Oh, en een toetje. Oh, en daarbij uiteraard een dessertwijn.

Tijd voor het volgende wijnhuis, iets met honden in de naam (gek hè, dat ik de naam niet meer heb onthouden...). Deze wijnen staan ons duidelijk minder aan. En om heel eerlijk te zijn proeven we eigenlijk niet zo heel veel verschil meer in deze staat. Geeft niets. De eigenaar is wel erg gezellig en vertelt dat men met tankwagens vol water de reservoirs moeten vullen, om de druiven nog een beetje te kunnen bewateren. Toch relativeert de eigenaar toch nog een randje met de uitspraak "that's farming". Het overgeleverd zijn aan de natuur hoort er dus een beetje bij.

Daarna bezoeken we een biologische kaasmakerij. Ook hier wordt er veel geproeft, en wijn en kaas gaan uiteraard goed samen. We kopen een lokaal kaasje, en vertrekken daarna voor de laatste stop van de dag, een appelboerderij. Hier verkoopt men sap, cider en een soort calvados. Het is inmiddels 17:00, en we zijn eigenlijk wel een beetje klaar. Sneu voor de appelboer, maar jammer dan. Burt zet ons daarna af bij onze camper, en we kijken terug op een prima daggie. Een groot contrast met gister in ieder geval. Rond 21:00 houden mijn ogen het niet meer, zo moe ben ik van alle.....wijn....ehhmm....indrukken natuurlijk. Ik hoop dat ik vannacht mijn eerste nacht echt goed doorslaap. Morgen weer op pad!