Noosa en de noodrem

Als ik uit mezelf wakker wordt, is het nog donker. Dat geeft niets, maar hopelijk heb ik de jetlag weer wat gerekt. Ik schat dat het rond 04:00 moet zijn, want gister was het 03:00. 05:00 zou natuurlijk helemaal te gek zijn (waar ik in NL minder blij van zou worden). Ik zoek mijn horloge. 01:15! KAK! En klaar en klaarwakker. Marlon ligt nog te slapen, en dat betekent dat ik niets kan ondernemen om me van wat afleiding te voorzien. Ik heb verder niet meer geslapen die nacht, dus superbrak begin ik aan de dag.

De zon schijnt inmiddels al behoorlijk, en dat is ook in de camper goed merkbaar. Vandaag verlaten we het wijngebied voor onze tocht naar het noorden. Er was ooit een plan om nog het attractiepark Dreamworld te bezoeken, maar dat betekent eerst weer 3,5 uur terugrijden naar het zuiden, terwijl onze globale richting het noorden is. Daar heb ik geen zin in, dus die skippen we.

De volgende stop is Noosa Heads, en ook dat is best nog een stukje rijden. We verbouwen onze slaapkamer weer tot voertuig, en vertrekken rond 11:00. We komen langs het plaatsje Toowoomba en besluiten daar wat boodschappen te gaan doen. Ook bellen we daar met een camping vlakbij Noosa heads om te vragen of er nog plek is. Dat is er, want we zijn er gister achter gekomen dat we in het toeristische laagseizoen zitten. Daarnaast maken de locals zich op voor de kerstvakantie, en dat betekent hand op de knip. Na de tussenstop voor de boodschappen rijden we eerst weer richting Brisbane, om vanaf daar de snelweg in noordelijke richting te nemen.

Voor het eerst deze vakantie kruipt Marlon achter het stuur. En dat is best even wennen. We hebben speciaal een camper met automatische versnelling genomen, want met je linkerhand schakelen is raar. Gelukkig zijn de aussies zo slim geweest om de pedalen wel in de normale volgorde te doen. Wat dan overblijft zijn twee dingen. 1: je rijdt aan de verkeerde kant van de weg en 2: je ruitenwisser en richtingaanwijzer zitten gespiegeld. Je kunt hier op een willekeurige kruising dus heel eenvoudig de toeristen herkennen: die nemen bij stralend weer met flapperende ruitenwissers de afslag. En ook Marlon ontkomt niet aan de verwarring. Ik moet lachen, en uiteraard wordt me dat niet in dank afgenomen.

Als we bij Brisbane aankomen, staan we ineens in de file. Bah. Dat betekent dat we voor de tweede keer het niet gaan halen om onze camping nog bij daglicht te bereiken. De eerste keer was al pech, maar nu komen we met een iets te optimischische planning weer in de knoei. Het laatste lange stuk rijden valt ons vies tegen, en de sfeer is er dan ook naar. We zijn moe, prikkelbaar en voelen ons opgejaagd. Ver weg van ontspanning, en laten we daarvoor nou juist gekomen zijn zeg! Om 18:30 zijn we eindelijk op een, volgens de reviews, prachtige camping aan een meer. Daar krijgen we helemaal niets van mee, want het is pikkedonker als we aankomen. We willen vanavond niet al te vroeg naar bed, want dat is ons de afgelopen nacht slecht bevallen. Morgen hadden we volgens ons schema ook al weer van alles op de planning staan, en dat staat ons wat tegen.

Dan is er een trek aan de noodrem en een moment van bezinning. Fuck dat schema, we gaan hier morgen eerst eens een hele dag chillen en heeeeeeelemaal niets doen. Hoewel we aan het begin van de reis genoeg relaxdagen in Brisbane hadden ingepland, gooit die stomme jetlag roet in het eten. Inderdaad lieve mensen, hier ging het voor het eerst in de reis even mis. Een goede voorbereiding is zeker het halve werk, maar je moet ook kunnen bijstellen. Morgen dus helemaal niets, en we zien wel wat ons de dagen erna gaat brengen.

Als die beslissing unaniem is aangenomen, ontstaat er ineens rust. Lekker. De camping waar we op staan heeft een complete buitenkeuken met fornuis, en grill. Ik maak er de eerste volledige maaltijd van de vakantie, lamskoteletjes, asperges van de grill en tomaten/avocadosalade. Top!