The city of gentle people

Vanuit Moalboal nemen we een tricycle (een motorfietstaxi met zijspan), daarna een bus, daarna weer een tricycle, daarna een boot en daarna weer een tricycle. Vervolgens zijn we in de hoofdstad van het eiland Negros: Dumaguete. Deze stad is geen onbekend terrein voor mij, want dit is de plek waar ik zeven weken lang mijn leukste duikopleiding tot nu toe deed. We boeken een hotelletje voor een paar dagen midden in het centrum. De stad zelf is druk, het verkeer is meer dan hectisch, het is er vies en het stinkt, maar het is er veilig en de mensen zijn er oprecht alleraardigst. Dumaguete wordt ook wel the city of gentle people genoemd en dat is geen slinkse marketingterm. We lopen een blokje om en worden direct geconfronteerd met de intense broeierige warmte. Het zweet gutst aan alle kanten van ons af. Ook zien we in de stad veel oudere Westerse  heren met een jonge Filipijnse verovering, al dan niet met dikke buik (zowel de heren als de dames trouwens, maar met verschillende oorzaken). Tja, in Nederland zou iedereen je nakijken op straat, maar hier is het de gewoonste zaak van de wereld. 's Avonds willen we graag gezellig een drankje doen en wat eten. Maar gezelligheid zit niet echt in de Filipijnse cultuur, als ze er uberhaupt drank serveren vinden veel mensen het al prima dat er gewoon wat plastic tuinstoeltjes op een hoek van de straat staan. Toch zijn er wat tenten die de toeristen wel iets meer bedienen en de eerste avond vinden we de weg naar de Hayahay: een tweeverdiepingen eet/drinkgelegenheid met uitzicht over het water. We zijn naief en besluiten het kleine stukje op de google maps kaart gewoon maar even te lopen. Dat valt tegen, want de warmte maakt van rustig lopen een ware uitputtingsslag. Eenmaal bij de Hayahay bar helpen de koude biertjes niet direct en moeten we echt even rustig gaan zitten om aan de intense klamme hitte te wennen. Dat lukt uiteindelijk en na het eten zijn we zo slim om een Tricycle terug naar het hotel te nemen.

Het is fijn om even in een stad te zijn, maar erg veel is er in Dumaguete niet te doen. Werner (die uit Moalboal) attendeerde ons op het bestaan van de twin lakes. Een prachtig meer in de bergen, niet ver van Dumaguete. Daar kon je met een taxi naartoe, maar in de Hayahay bespraken we een nog beter idee. Tijdens onze eerdere trip naar Indonesie hebben we ooit een scooter gehuurd en daar hebben we best een hoop lol mee gehad. We plannen daarom om de twin lakes per scooter te gaan bezoeken. Dat huren is in Dumaguete een fluitje van een cent en kost ook nog eens geen drol. De volgende ochtend zitten Bob en Annie de Rooy dan ook met helm samen op een scooter. Het drukke verkeer van Dumaguete is even wennen, maar als je zo'n beetje alle verkeersregels die je in Nederland hebt geleerd negeert gaat het uitstekend. Bovendien zorgt de scooter boven de 25 km/h voor een heerlijk verfrissend windje. Eerst rijden we de snelweg naar buiten de stad helemaal uit en daarna nemen we een afslag naar een klein weggetje wat pal de bergen in loopt. We komen langs kleine dorpjes waar mensen ons vriendelijk toezwaaien. Verderop de berg zien we een machtige rivier lopen en weer verder komen we langs een stuk ongerepte jungle. Het pad gaat nu echt steil omhoog de berg op en af en toe moet het gas er even flink op om boven te komen. Dan verandert het pad in een slingerweggetje waar aan het einde een groot bord staat. We zijn er. Uiteraard eerst even betalen om binnen te mogen, maar daarna hebben we gelijk een fantastisch uitzicht over een meer. Van alle stoffige wegen zijn de keeltjes wel wat droog geworden en gelukkig is er een slimme Filippino geweest die daar handig op inspeelt met een restaurantje. Na twee ijskoude drankjes gaan we even op onderzoek uit en lopen we naar beneden richting het meer. Daar leren we dat het water wordt gebruikt als drinkwatervoorraad voor Dumaguete. We mogen daarom niet in het meer zwemmen. Wat wel mag is met een bootje of een kayak een stukje varen en dat laatste lijkt ons wel wat. Er is namelijk even verderop een waterval waar je wel mag zwemmen. Even later zitten we samen in een kayak. Mocht u ooit uw huwelijk eens goed willen testen......... Het wiebelt aan alle kanten en je moet nog iets van synchroon zien te peddelen ook. Maar, na een tijdje hebben we de truc door en herinneren we ons dat kayakken best zwaar is wanneer je slechtgetrainde buikspieren hebt. Met de premisse van een kletterende waterval peddelen we door, dwars het meer over. Eenmaal aan de overkant zoeken we ons rot naar de plek waar we het paadje naar de waterval zouden moeten zien. Overal ongerepte natuur, maar niks geen bordje of pijltje. Dan lijkt Marlon wel een soort van uitgesleten paadje door het gras te zien, maar duidelijk is het niet. Onze kayak strandt op de bodem. Maar dan? Bent u wel eens uit een kayak geklommen? Dat gaat niet gracieus, maar gelukkig kunnen we er om lachen. Het paadje wordt steeds duidelijker een pad en na een tijdje weten we zeker dat we op de goede weg zijn. Het geluid van kletterend water in de verte helpt natuurlijk ook.

Even later zien we een kloof waar duidelijk water doorheen stroomt. Als we dat volgen komen we uit bij het meest idyllische plekje tot nu toe. Een prachtige waterval klettert naar beneden en aan de voet is een heus poeltje waar je best even af kunt koelen. Het water is kristalhelder en nog best fris. We moeten ook echt even doorkomen, maar daarna is het heerlijk. Wederom is er een moment van rust en horen we alleen de geluiden van de natuur. We zitten nog wat in het poeltje en als we voldoende zijn afgekoeld vertrekken we weer en hopen we dat onze kano er nog ligt! Dat was gelukkig zo en we peddelen rustig terug naar het beginpunt. Uiteraard moeten we daarna voor de tweede keer langs dat restaurantje met die koude biertjes. Even later zitten we weer op de scooter en hoeven we het eerste half uur van de terugweg enkel de rem te hanteren, zo steil gaat het naar beneden. We rijden vervolgens verder naar ons hotel en eten 's avonds tapas aan de boulevard. We zijn de hele dag buiten geweest, dus het is 's avonds niet echt laat geworden. Prima daggie en heerlijk om met een scooter zelf ook een beetje vrijheid te hebben.

De volgende ochtend vragen we een late checkout aan in ons hotel. We hebben de scooter namelijk nog en er is nog een andere trekpleister in de buurt van Dumaguete die we even willen bekijken, de Red Rock hot springs. We wisten al dat de Fillipijnen uit vulkanische actviteit zijn ontstaan, maar op sommige plekken is die activiteit er nog steeds. Hoog tijd om dat zelf eens te gaan bekijken. We springen weer op de scooter en rijden nu de andere kant op dan die we gister op zijn gegaan. Ook deze weg gaat richting de bergen. Deze weg is beduidend beter dan gister, totdat we een groot bord tegenkomen, net voor een scherpe onoverzichtelijke bocht. "Steaming road ahead, bad visibility". Ok, hier zijn ze nieuw asfalt aan het leggen ofzo? Als we, voorzichtig uiteraard, de bocht omrijden zien we wat er wordt bedoeld. Aan een kant van de weg ligt een enorme rotswand waar met borrelende geluiden flinke stoomwolken uit komen. Ook herkennen onze neuzen ook direct de rottende geur van zwavel. Aha; Vulkanische activiteit dus! Met de hand voor ons mond rijden we verder en de weg wordt smaller. Dan zien we een afslagje met "Red Rock Hot springs" en die nemen we uiteraard. Het volgende tafereel verbaast ons. In een duidelijk uitgehakte poel zitten een aantal mensen lekker te chillen. Midden in de poel komt water uit een rots lopen en ook hier is een zwavelachtig geurtje merkbaar, gelukkig niet zo erg als eerder langs de weg. We betalen de toegang en trekken de zwemkleding aan. Omdat het bronwater is moet je oppassen met witte stoffen, maar die hebben we gelukkig niet. Als we het water inlopen is dat warm, maar niet heet ofzo. Opzich is het wel raar om in een warm land in een warm bad te stappen, maar als iedereen het hier doet, waarom wij dan niet? En, toegegeven, het is best relaxed. Zo badderen we wat in onze low-budget thermale bronnen. De Filipijnen bevallen ons goed, we snappen de vibe in ieder geval helemaal. Dan is het tijd om onze late check-out nog te halen en rijden we weer terug naar Dumaguete. Daar pakken we de tassen in en bestellen we een tricycle naar Dauin, onze volgende bestemming.