Bunaken

Vanuit Manado hebben we duidelijke instructies gekregen van de eigenaar van ons laatste duikresort over hoe naar Bunaken te geraken (dat krijg je met een Nederlandse eigenaar), en we vertrekken dan ook naar de haven. Aldaar werden we weer van alle kanten belaagd door Indonesiërs die net even te geïnteresseerd in ons waren. Het is voor hun uiteraard uitermate teleurstellend als je als toerist al een goed idee hebt van je vervoer, en je bovendien ook al een reservering voor accommodatie hebt. Dan kunnen ze je dus niets meer verkopen. Maargoed, wij hebben weer het probleem dat we niet weten waar alles te vinden is, dus er is ruimte. We worden dus al direct aangesproken door een dude, die vraagt of we toevallig naar Bunaken gaan (duh!). We informeren hem dat we graag de publieke boot willen nemen, en noemen ook de naam van de boot. Nou, dat gaf helderheid, want de man bleek toevallig de kapitein van die boot te zijn! Hij dirigeert ons daarna direct naar zijn bootje. Als we aangeven dat we eerst wat willen eten voordat we gaan, loopt hij gelijk met ons mee en laat een warung zien. 'This is nr. 1 tourist place' zegt ie. Zal best, maar de Nasi ziet er ok uit, dus we bestellen wat. Het valt op dat onze 'kapitein' nu in de hoek van de warung gaat zitten en ons letterlijk geen seconde uit het oog wil verliezen. Zeg kerel, moet jij niet alvast het kraaiennest inspecteren ofzo? Stefan en Marlon vertrouwen het niet. Als Stefan het eens aan een ander mannetje probeert te vragen, wordt onze kapitein ineens erg zenuwachtig. Geen goed teken. Dan blijkt dat er achter de markt nog een steiger is waar de publieke boten zouden liggen. We lopen een stukje verder en vinden inderdaad een ander gedeelte van de haven. Daar stelt een tweede Indonesiër zich nu voor als de kapitein van onze gewenste publieke boot. Ok, maar deze keer dus echt. Daarna mogen we via een smalle loopplank dan ook echt aan boord van de Stella Maris. Twijfel of dit wel een publieke boot is is er niet want de schuit is gevuld met zakken rijst, veel Indonesiërs, sigarettenrook en zelfs een goktafel in een verscholen hoekje. We raken nog eens gewend aan deze manier van reizen! We vinden een plekje en tuffen in drie kwartier naar het eiland Bunaken. Eenmaal daar zou er een lokale transfer voor ons geregeld zijn. En deze bleek uiteindelijk te bestaan uit twee scootertjes met bestuurder. En dus gaan we met volle bepakking achterop (geeft niet, hadden we ook al eerder gedaan). Na een doldwaze rit over een dorpsweggetje komen we aan bij 'the Village', ons onderkomen voor de komende vijf nachten. En we wilden graag onze reis met een ietwat luxe resort eindigen ( althans, voor Indonesische begrippen), en dat lukte hier aardig. We krijgen een eigen bungalow met warme douche en hangmat op de veranda en kunnen gelijk aanschuiven voor de lunch. Het onderkomen ziet er erg verzorgt uit, en het eten is heerlijk. Wat ons wel direct opvalt is dat onze mede gasten wel van een heel ander caliber zijn dan wat we gewend waren. Geen avonturiers met een krap budget, maar meer de wat meer timide vakantievierders en gezinnen die geen zin hebben in gedoe. En dat was best even wennen voor ons. Gelukkig gebeurt dat snel (enige gevallen daargelaten), en gaan we de volgende dag maar weer eens duiken (voor de verandering!). En ook hier blijkt alles keurig op orde. Waar we op Una-Una moesten dringen in een klein bootje met een 15 pk buitenboordbtommer, worden Lon en steef deze keer even met een dikke 200pk speedboot op locatie gebracht. Onze gids Vanus is superleuk en enthousiast. Daarnaast is het ongelooflijk wat veel dingen hij onder water weet te vinden. Het duiken in Bunaken is prachtig, en kenmerkt zich door de vele 'wall dives', waarbij je je langs een steile muur onderwater beweegt. En in elk holletje en achter elk rotsje zit potentieel iets interessants verscholen; goed zoeken dus! We besluiten een dagritme aan te houden van twee duiken per dag, waardoor we net voor de lunch weer terug zijn op het resort. Daarna doen we de verdere hele middag helemaal niets. Ja, slaapjes in de hangmat, spelletjes, en ander relationeel onderhoud. Even puur vakantie dus. Zo gaan vier duikdagen voorbij, en zitten we wederom op de Stella Maris richting Manado. Daar worden we keurig opgehaald door een kennis van Anthony en vervolgens naar het vliegveld gebracht. Daar spenderen we nog wat uurtjes en vliegen vervolgens met Batik Air naar Jakarta. Daar hebben we een laatste Indonesische overnachting in een luxe resort, inclusief zwembad, sauna en rooftop bar met ijskoude cocktails. Daar praten we nog wat na, checken in voor onze lange vlucht weer terug naar 'Belanda', en maken ten volste gebruik van alle faciliteiten ter plaatse. Op naar 'T slot van dit enorme avontuur!