Topless op Maggie

29 oktober 2019 - Magnetic Island, Australië

De Australiërs zijn luie linguisten. Voor veel namen met een beetje te veel lettergrepen  verzinnen ze een afkorting die sneller uitspreekt en ook nog eens lekkerder bekt. Australië is The Oz, Brisbane is Brizzie, McDonalds is Macca's. Vandaag gaan we een dagje uit op Magnetic Island. Juist, Maggie.

Op onze gratis truckercamping zijn er gedurende de nacht heel wat backpackers bijgekomen. Sommigen in een campertje net als wij, sommige in een iets meer budgetmodel. Onderaan de rangorde zijn de reizigers die zelf een auto hebben gekocht, vaak niet meer dan een stationwagen vol deuken en een oud matras achterin. Die laatste categorie lijkt het ook iets minder nauw te nemen met lichamelijke verzorging, iets van 'wassen doen we thuis wel weer'. Zowel kleren als de okseltjes overigens.

Rond 08:30 komen we aan bij de ferry naar Magne, eehm, Maggie. We hebben besloten om de camper op de wal te laten. Dat betekent dat we overlegeverd zijn aan de vervoersopties op het eiland. Er gaat een bus, dus die willen we aanvankelijk wel gebruiken om ons te verplaatsen. Totdat Marlon ergens leest dat je ook hele schattige auto'tjes op het eiland kunt huren met een open dakkie. Dat lijkt ons wel wat. Als we een kaartje kopen voor de ferry blijkt het meisje achter de kassa Nederlands. Gelijk vragen we haar het hemd van het lijf over de dingen die leuk zijn op het eiland om te doen. We krijgen een kaartje met getekende cirkeltjes en kruisjes mee. Even later zitten we op de boot, die ons in 35 minuten over brengt.

Eenmaal daar lopen we naar de 'Topless Car rental'. Ergens hoop je dan als man natuurlijk dat je bij binnenkomst door een schaarsgeklede jongedame wordt geholpen. Helaas. Bovendien had ik de oudere dame die ons hielp niet graag zo gezien. We huren de een-na-laatste beschikbare wagen, een knalturqoise toet met inderdaad een topless bovenkantje. En, handgeschakeld (sportief pookje!). Als we, zonder deuren, ons eenmaal in het brikkie hebben laten glijden, blijkt het vehikel eigenlijk gewoon een verbouwde afgeragde Daihatsu. Maakt dat uit? Zeker niet, want we hebben de grootste lol als we er mee wegrijden. Alles rammelt en hobbelt en als we de volle 40 km/u aantikken heb ik het gevoel dat we haast op warpsnelheid zitten. Geeft niets allemaal, hardstikke leuk. Het nodigde wel een beetje uit tot licht asociaal weggedrag, maar dat kan ook haast niet anders met al mijn ervaringsuren Mariokarten. Er zaten helaas geen groene en rode schildjes bij.

Als eerst racen we naar de eerste hike van vandaag: The Fort. Hier heeft in de oorlog ooit een afweergeschut inclusief legerkamp gestaan. Tegelijk is het het hoogste punt van het eiland en het pad gaat dan ook fier omhoog. Ook zou dit de ideale plek zijn om Koala's in het wild te kunnen spotten en die staan uiteraard op het lijstje. Inmiddels is het 11:00, en het zonnetje begint er al lekker door te komen. Dat maakt de tocht best pittig en we zweten dan ook als otters op de weg naar boven. Na 45 minuten zweten zijn we op het hoogste punt en hebben we een mooi uitzicht over de baai. Dan lopen we de 45 minuten weer terug naar de parkeerplaats. Geen Koala's gezien trouwens, en de overige toeristen waar we het aan vragen ook niet. Maar met deze hitte (het is inmiddels 12:00) is dat misschien niet zo gek. Nu snappen we waarom ons auto'tje topless is, want als we dit keer wel 42 km/u halen (lampen uitgedaan!), creëert dat een heerlijk briesje.

We crossen naar de andere kant van het eiland naar Horseshoe Bay. Daar lunchen we met uitzicht over het water, en ontdekken we gemberbier met alcohol. Heerlijk. Zo lekker zelfs dat ik besluit om de afdeling 'research en development' van Brouwerij Droog bij thuiskomst maar een nieuwe richting te geven. Echt lekker dus. We rijden weer een stukje verder en zien een bord met 'Koala hugging' naast het weg staan. Nou hoef ik echt niet te knuffelen met een dier wat volgens mij liever de hele dag knetterstoned in een boom hangt, maar dit continent verlaten zonder een gezien te hebben is ook weer zowat. We vragen aan het meisje bij de receptie of we er ook ergens eentje kunnen zien. Ze blijkt Vlaams, dus daarmee werd het antwoord wat uitgebreider. "Bij de wandeling naar The Forts, meneer, daar zitten ze!". "Neehoor, daar komen we net vandaan!". Ai. Dan vertelt de dame ons dat ze nog wel een plekje weet, maar dat we die locatie niet met massa's mensen mogen delen, om de rust daar een beetje te bewaken. Dat is uiteraard geen probleem en we krijgen een locatie op onze Google Maps gemarkeerd mee. Ook vraagt ze of we vanmiddag nog naar het vogels voeren met de Ranger komen. Dat is goed, maar eerst die Koala! De geheime locatie blijkt slechts een klein stukje verderop. Hier zit een stukje bos, midden in een woonwijkje. En jahoor, als we goed kijken zien we een Koala in een boom zitten. Drie bomen verderop zit er nog eentje met een baby. Het zijn koddige diertjes, maar zoals gezegd niet de meest actieve. Geeft niets, we kunnen weer wat afvinken.

Hierna crossen we weer wat over het eiland, en komen tot de ontdekking dat Maggie niet echt groot is. Bovendien is het laagseizoen en ook nog eens maandag, dus de stranden zijn uitgestorven. We hangen wat rond in de baai en we drinken nog een gemberbiertje om het af te leren. Ook geven we twee bacKpackers een lift die duidelijk verveeld bij de bushalte op de bus zitten te wachten. Dan herinner ik me het vogels voeren en daarop rijden we terug naar de Vlaamse Receptioniste. Een luid gekwetter is duidelijk hoorbaar als we daar aankomen. Hier gaan iets gebeuren en er heeft zich ook al een groepje toeristen verzameld die hier duidelijk ook opaf zijn gekomen. De bomen zitten al vol met roodgroengele Lori's, een soort kleine boompapegaaitjes. Dan komt de ranger aanlopen met een emmer voer en iedereen die dat wil krijgt daar een handje van. Zodra je ook maar iets van je hand uitsteekt om het voer van de Ranger aan te pakken, wordt je direct bestormd door een horde Lori's. Die gaan op elk mogelijk plekje zitten om vervolgens onderling ruzie te gaan maken over wie het voer mag opeten. De totale ervaring bestaat uit felle kleuren, veel gefladder, een hoop geschreeuw en uiteraard veel selfies. Best leuk om de dag mee af te sluiten, want daarna rijden we weer terug naar het haventje. We nemen afscheid van Maggie, en ook van Topless. Met beide hebben we de hele dag lol gehad.

Eenmaal aan wal rijdt de camper lekkerder dan ooit en rijden we een klein stukje snelweg omhoog naar een gratis kampeerplaats. We zijn best moe van alle indrukken en besluiten morgen om een chilldag in te voeren. Athans, eerst zullen we zodra we wakker zijn in 2,5 uur naar onze volgende bestemming Mission Beach rijden. Daar hebben we dan de rest van de dag om te niksen.

Foto’s

4 Reacties

  1. Mick:
    29 oktober 2019
    Gaaf!
  2. Jarno:
    29 oktober 2019
    Leuke belevenissen weer! En heerlijk verwoord.... warpsnelheid 😂
  3. Ruud Denekamp:
    29 oktober 2019
    Verheug me nu al op het gemberbier .
  4. Bas:
    29 oktober 2019
    Best een boel beestenboel. Gein.