Een witte zondag op vrijdag

We worden vroeg wakker van? Regen! Oh nee, en net terwijl we vandaag onze tour naar de Whitsundays gaan maken! Op alle plaatjes die we tot nu toe hebben gezien liggen de eilanden uiteraard in de volle zon. Maargoed, het is nog vroeg, dus wie weet wat er nog kan gebeuren. Om 9:30 worden we met een busje opgehaald door Simon, onze kapitein zo blijkt later. De haven is vlakbij, en als we de bocht omdraaien zien we de onmiskenbare welvaart al dobberend liggen. Het ene spierwitte jacht is nog luxer dan het andere. Hier ontmoeten we ook de overige 26 leden van de groep die die dag mee gaat. We mogen allemaal een zogeheten stinger suit proberen, een soort natpak speciaal voor (of beter gezegd tegen) de kwallen die hier seizoensmatig voorkomen. Dan lopen we naar de boot. Een soort mega speedboat met vier 225pk buitenboordmotoren. Dat moet vast lukken! Als we zitten krijgen we uiteraard eerst een veiligheidsbriefing, het blijft Australie. Daarna varen we rustig de haven uit, waarna het gas open gaat, en de boot als een raket richting de eilanden in de verte wordt gelanceerd. Whitsundays, here we come.

Het weer is inmiddels aardig opgeklaard trouwens. Het is nog wel bewolkt, maar regenen doet het niet meer. Na ongeveer een uurtje varen komen we uit bij het eerste eiland, waar we met een klein bootje aan het strand worden gebracht. Vanaf daar is het een klein stukje het pad volgen voor een lookout, een uitkijkpunt. Vanaf daar kunnen we ook zien waarom er zoveel toeristen hier op af komen, een lagune met azuurblauw water en golvende witte zandlijnen liggen onder ons. Dit strand is meerdere malen verkozen tot mooiste strand ter wereld. Na een foto gaan we weer terug naar beneden en de boot weer op. Die brengt ons naar Whiteheaven beach, een tropisch strand waar we twee uur zullen verblijven. Het zand bestaat hier niet uit steen (zoals 99% van de stranden ter wereld) maar uit silica. Daardoor is het zo wit dat het haast pijn doet aan je ogen als de zon even achter de wolken tevoorschijn komt. We praten wat met de overige gasten, nemen een duik ik het heldere water en ontdekken een nieuwe gezamelijke interesse: een frisbee. Geen idee waarom we dat nog noit eerder hebben gedaan, maar die biedt ons een prima alternatief voor bakken in de zon, waar we absoluut geen fan van zijn. Aan het strand ligt ook een watervliegtuig, het zal ook niet, want ze zijn hier erg creatief om de welvarenden onder ons wat lichter te maken.

Na de lunch gaat het hele zwikkie, hier en daar al met een rood neusje en een rood nekkie, terug te boot in. Na weer een half uurtje varen hebben we een ander eiland van de groep aan bakbord liggen. En hoe noem je eiland waar je een superdeluxe vijfsterrenresort voor de superrijken hebt gebouwd? Juist, Daydream Island. Even verderop stopt de boot weer voor de snorkeltour. We hebben besloten om het risico te nemen en geen kwallenpakjes aan te trekken. Eenmaal in het water is het best fris! Er is koraal, en er zijn visjes, maar het water is erg troebel. Niet echt geweldig voor twee verwende duikers. Hierna keert de boot weer terug richting Airley beach, en we zijn best gaar als we om 17:00 weer bij onze camper worden afgeleverd. De BBQ die we gepland hadden ging in ieder geval niet door. Wel weten we feilloos weer de weg naar de sushitent te vinden waar we gister ook waren. Goed voer daar, dus de eetstokjes maakten weer overuren. Om 20:30 houden we het niet meer en gaan we naar bed. Best lekker eigenlijk, zo vroeg in de avond al kunnen slapen, en dan zonder problemen uit jezelf weer vroeg eruit. Allebei lukt dat ons thuis niet overigens.