Veren & vrienden

Feathers and friends bleek een schot in de roos. Dit type 'camping' staat ons beiden enorm aan. Het is er lekker rustig, prima faciliteiten en genoeg wilde dieren. Maar de hoofdrol is er voor de eigenaar, die oprecht vrolijk en geïnteresseerd met zijn gasten omgaat. Iemand die je voornaam direct onthoudt en je ermee aanspreekt alsof ie je al jaren kent. Bovendien doet hij dit duidelijk voor de hobby en het sociale contact, want met 8 dollar per nacht kun je hier niet van leven. Veel faciliteiten die je op een normale camping als vanzelfsprekend hebt, zijn hier expres weggelaten. En om een duidelijke reden.

Het licht in de wc's is van de zonnepanelen en daarom niet heel fel. Er is geen warm water in de douches, zodat mensen echt alleen voor het minimale douchen (scheelt weer water). Dus douche aan: doorkomen-inzepen-afspoelen. Daar kan geen douchewekker tegenop. Ook is er geen stroom bij de kampeerplaatsen. Er is wel stroom, maar alleen een centraal punt om je telefoon of tablet even op te laden. Volgens de eigenaar zouden mensen bij een stroompunt vlakbij hun kampeerplaats toch alleen maar de hele tijd hun koelkast en/of airco laten draaien. Dat vindt hij onzin en er is zeker wat voor te zeggen. Om zijn beleid nog wat verder kracht bij te zetten crosst hij overigens zelf de hele dag op een soort eigengemaakte elektrische driewieler.

We staan dus heerlijk onder een paar palmbomen op het gras. De eerste avond hebben we bij schemer al wat wallabies en bandicoots (zoekmaarop!) gezien. Ook zouden er slangen zitten, maar die hebben we weer niet gezien. De volgende dag vinden de vibe echter zo goed dat we besluiten een extra dag te blijven. Als we dat de eigenaar vragen vindt hij dat helemaal fantastisch. Die extra chilldag is best welkom, want we hebben al weer genoeg prikkels voor onze kiezen gehad. Man, wat kun je hier veel doen. We besluiten om met de lunch wel even op pad te gaan, want de lokale taverne zou goed eten hebben volgens onze gastheer. Daar bleek geen woord van gelogen en ook het gemberbier van de tap (juist, met alc.) vond moeiteloos de weg naar onze glazen. Lekker hoor.

Na de lunch hebben we nog een doel. Toen we hierheen reden zijn we namelijk langs een Barramundi-kwekerij gereden. En als je iets ontdekt wat je lekker vindt, wil ik er altijd direct meer van weten. De eigenaresse van de kwekerij is erg behulpzaam, maar helaas is er niets wat ze ons kan laten zien. Tot zover weten we dus alleen hoe de filet met een bierbeslagjasje eruit ziet. Er zit wel vis in haar vijvers maar die kun je niet zien. We kunnen trouwens wel wat bij haar kopen als we dat willen. Met een mobiele grillplaat in de camper lijkt ons dat wel wat. Totdat ze de filets liet zien. Een massieve lap visvlees en nog twee per vacuumzak verpakt ook. Dat is wel erg veel en onze vriezer wordt er bij feathers and friends niet koeler op zegmaar. Dan informeert de dame ons dat ze ook loempia's (springrolls) heeft. Met Barramundi erin. Nou, dat klinkt als het beste van twee werelden, dus daar ging een zak van mee.

Terug op de camping chillen we wat in het zwembad en buiken we wat uit van de prima lunch die we gehad hebben. Het stel eigenaren is vandaag een dagje weg. Je moest ook bellen voordat je hier mocht staan en nu begrijpen we waarom. Zo kun je zelf ook eens lekker je gang gaan en is je campingtuin geen blok aan je been. Dan bedenken we dat we nog een zak diepgevroren loempia's in een warme koelkast hebben liggen. Echt honger hebben we niet, maar slappe loempia's zijn ook weer zowat. Totdat we het rommelschuurtje ontdekken achterin de tuin. Zo'n schuurtje waar je lekker kunt klooien met gereedschap. Daar zien we een stopcontact en een prima plekje voor ons camperbusje ernaast. Even later staan we dan ook even illegaal onze koelkast een slingertje te geven. Terwijl we daarop wachten zien we aan de voet van een boomstam een holletje met witte balletjes erin. Of nouja, het zijn meer ovaaltjes. Dat bleken slangeneieren! Als we na een uurtje de vriezer weer enigzins koud hebben gekregen rijden we heel sneaky weer naar ons plekje. Zo gebruiken we alsnog de stroom voor het broodnodige, dat was tenslotte het idee.

's Avonds is het stel weer terug en horen we dat ze een dagje naar Cape Tribulation zijn geweest. Daar willen wij de volgende dag naartoe dus we kregen gelijk een scala aan tips en een gratis kaartje voor de ferry die ze nog over hadden. Even later in het gesprek kwamen ook de slangeneieren nog even voorbij. Die bleken van een Amethistpython. De eigenaar vertelt dat er ook varanen rondlopen in de tuin en dat die gek zijn op slangeneieren. "Kun je ze dan niet beter wat afdekken?" vraag ik aan hem. 'Nope' zegt hij 'je moet je niet te veel bemoeien met de natuur'. En zo is dat.