Proloog

Proloog

“Een Reis is het enige wat je kunt kopen waar je gegarandeerd rijker van wordt” 

Keulen en Aken zijn oorspronkelijk niet van IKEA, en daarom niet in een dag gebouwd. Het bepalen van onze reisbestemming heeft dan ook best wat voeten in de aarde gehad. Hier volgt een omschrijving naar de aanloop naar onze eerste gezamenlijke grote reis. 

Oké, je bent als stel inmiddels wel een beetje uit de die-kennen-elkaar-nog-niet-zo-lang fase. Een fase waarin wij rond ons 30e levensjaar bij elkaar kwamen en de clichés van een prille relatie duidelijk hebben meegemaakt (Stefan: een bonte verzameling laborante potjes en flesjes in zijn badkamerkastje, mini-pruikjes onder tafels/stoelen/kasten (allen brunette) en niet te vergeten een Miele met een BH-beugel-hartinfarct. Marlon: een invasie van koelkastterritorium door geflest gerstenat, slaapkamerrituelen met bijzondere blaasinstrumenten en Discovery Science onder de favoriete zenders). Toch waren we er in de eerste 12 maanden al vrij snel over uit; een eerste gezamenlijke vakantie zou er komen. Gezien het toch wel grote verschil tussen de reiservaring van de twee geliefden leek een gulden middenweg de beste oplossing, en is in 2014 onze vakantie naar midden Amerika uiterst ontspannen en goed verlopen. Hiermee hadden we het gevoel te zijn ‘geslaagd’ voor onze vakantietest (wat uiteraard niet de reden was om te gaan).

Met dit gegeven in het achterhoofd was het tijd voor een volgende stap, en misschien wel een volgende beproeving. Eén die best een beetje spannend mocht zijn, we zijn immers jong, hebben nog geen hypotheek en kinderen (de ‘nog’ slaat voorlopig echt alleen op de hypotheek; sorry oma’s!). Ook zien we om ons heen dat leeftijdsgenoten die dit wel hebben ook goed gedijen bij een behapbare vorm van spanning (uitzonderingen daargelaten), dus wie zijn wij om daar niet in mee te gaan. De wens om in 2015 nog een keer op vakantie te willen, maar dan wat langer, was snel uitgesproken om direct plaats te maken voor een ondefinieerbare wolk van bestemmingen. En ja, word daar maar eens wijs uit.

Om structuur aan te brengen zou een bepaling van de duur en het budget (ook duur!) al wat helpen. Er werd druk gepuzzeld, en uiteindelijk werd er met een maxima van 2 maanden en het BBP van een klein Afrikaans dorp een heuse bestemming gezocht. Anders dan een vakantiebestemming, zou daadwerkelijke reis een nog groter aantal bezienswaardigheden met zich meebrengen. Er werd dan ook gekeken naar een te-nemen route. Amerika leek ons, na onze eerdere ervaringen in Florida, erg leuk om nog beter te leren kennen. Toch trok ook de andere kant van de globe onze aandacht en zou de 'hoek' (met dank aan de Grote Bosatlas voor dit paradigma, want een bol heeft geen hoeken!) bestaande uit Azië en Oceanië ook veel mooie locaties kunnen bieden. Een enorm luxeprobleem ontrafelde zich, want waar wilden we nu precies naartoe?

Marlon kwam uiteindelijk met een verlangen wat bij haar al wortels had gekregen voordat ze Stefan kende: het eiland Bali. Het “Ibiza van Azië” met de gelijkende mix tussen prachtige en idyllische plekjes enerzijds en de vele toeristen die het eiland in het hoogseizoen overspoelen met drukte en uitbundig vakantie vieren anderzijds. Stefan vond een diepgeworteld verlangen een goed onderdeel om Marlon haar eerste verre reis op te baseren. En hiermee was eerste onderdeel gekozen!

En Bali lag ergens in Indonesië, dus de cirkel rondom (Thailand, Maleisië, Filipijnen en uiteraard Indonesië zelf) kon worden bestookt met de vraag “wat zou een leuke, diverse route in deze landen kunnen zijn die ons beide voorziet in wat we graag in een vakantie terug willen zien?”. Toen bleek dat we niet de enige waren met deze vraag en al snel kwamen we op het spoor van bestaande reisroutes die we initieel als leidraad konden beschouwen. Stefan vond het belangrijk om een gewogen mix tussen makkelijk/uitdagend reizen en gebieden met weinig/veel toerisme te behouden. En uiteraard had hij nog een lijstje waar mogelijk wat vinkjes gezet zouden kunnen worden in de vorm van enkele places to dive before you die.  Daarbij viel het op dat we voor het opzoeken van de juist omschreven diversiteit Indonesië op zich niet eens hoefden te verlaten. Logica bracht een volgend onderdeel van ons antwoord.

Nu dit plan zo vorm kreeg, ontstond een cruciaal moment in het plannen van elke grote reis… de Lonely Planet. I-de-aal volgens Stefan om de basisinformatie van een land op reisgebied overzichtelijk tot je te kunnen nemen. En zo geschiedde. Toen bleek dat er binnen Indonesië nog een veeltal keuzes gemaakt dienden te worden, want het land is groot. Uiteindelijk is het eiland Java gekozen als “binnenkomer”, gevolgt door Bali en Gili, en zal na Komodo het veel minder toeristische Sulewesi worden bezocht.

Wij hebben er enorm veel zin in, en hopen dat deze reis ons als niet alleen als individu gaat verbazen maar ook samen, om zo dichter bij onszelf en elkaar te kunnen komen.

Groet,

Stefan & Marlon