Op naar Bali!

Na ons hachelijke avontuur in Probolingo, zitten we met dezelfde drie stellen in de trein. We zijn blij dat we ons originele plan (we hadden al een treinticket en een hotel reservering geboekt) kunnen voortzetten. In de trein is het stil, en praten we wat na. Het Belgische stel wat er het ergst aan toe is neemt flink afstand, en dat is wat ons betreft ok. Om 23:00 arriveren we in Banyuwangi, het meest oostelijke puntje van Java. Daar arriveren we in het tot nu toe mooiste hotel, het Ketapang Indah hotel. Hier snappen ze hoe het moet! Het terrein is een wijds gelegen tropische tuin met sfeervolle verlichting. We krijgen een heerlijke luxe kamer met alles erop en eraan toegewezen, en dat doet ons best goed. We besluiten om de volgende dag uit te slapen en heerlijk te gaan relaxen aan het zwembad. Even he-le-maal niets aan ons hoofd is wat we willen. Michael en Deborah trekken nu aardig veel met ons op, en dat bevalt tot nu toe prima. De volgende dag besluiten we dan toch echt afscheid te nemen van Java, en stappen op de veerboot naar...Bali! De tocht duurt ongeveer 45 minuten, en net als de veerboot naar Texel voel ik me alsof ik een ander land betreedt. Inmiddels nog maar met z'n vieren (het andere Belgische stel wilde samen verder reizen) arriveren we in Bali, waar we een accommodatie in Pemuteran hebben geboekt. We worden, uiteraard, nog even genaaid voor de buskaartjes en we zijn alweer op weg! Het valt op dat het verkeer hier veel rustiger rijdt als in Java, en dat komt ons allerminst slecht uit. Onze accommodatie is een kleine afslag vanaf de drukke hoofdweg, en blijkt een waar paradijsje. 7 schattige kamers met groot hemelbed, gelegen aan een zwembad. Bij nadere inspectie blijkt de douche in een omheind stukje achter de kamer buiten te zitten, en een nieuw concept openbaart zich voor mij: buiten douchen. Op het resort bevinden zich enorm veel kleine details qua aankleding. Veel beeldjes, verse bloemblaadjes op bed en bij de wastafel, rieten mandjes met versiersels op het dressoir, dat soort dingen. Marlon kan hier echt van genieten, en het voelt oprecht anders dan Java. Savonds proberen we voor het eerst de Balinese keuken, en ook die stelt niet teleur. Een mooie opmaak van het bord, en veel verfijnde smaken vind je hier in bijna alle restaurantjes terug. Prima. De volgende dag doen we een rondje langs het strand en zien de zee, die we onze reis nog niet veel hebben gezien. Er begint iets bij mij te kriebelen. We bezoeken de schildpadden opvang, waar tientallen baby schildpadjes worden verzorgd tot ze groot genoeg zijn om te worden vrijgelaten. In de blauwe bak drijven de baby's dan ook als bootjes bij elkaar. De eigenaar heeft ook een duikcentrum, maar als ik informeer naar zijn prijzen sla ik steil achterover. We lopen verder, en komen langs Biorock, een project waarbij men het koraal langs de kust van Pemuteran mbv elektriciteit weer terug probeert te laten groeien. Als we onze snorkels opdoen en de zee ingaan (warempel gratis hier!) zien we waarom dit nodig is. Het "rif" bestaat uit voornamelijk dood koraal, maar het Biorock project weet weer wat vissen te strikken voor accommodatie. Hierna chillen we wat op het strand, en de dag gaat langzaam voorbij. Ondertussen hebben we een plan gemaakt om de volgende dag het nabijgelegen Manjagan eiland te gaan bezoeken, Deborah en Michael als snorkelaars, en Lon en ik als duikers! Nu komen de meegebrachte spulletjes van pas! We kijken op de terugweg nog even naar de hoe de babyschildpadjes gevoerd worden (schattig!), en sluiten de dag af met een westerse hap.