Yogja

Bij aankomst in Jogjakarta kunnen we te voet naar het stadsdeel waar veel ho(s)tels en restaurantjes te vinden zijn. Op aanraden van Barry en Victoria lopen we eerst naar Bladok Losmen Hotel, waar ze nog wel plek hebben, maar uiteraard alleen nog de duurste airco kamers. Vooruit dan maar, want we zijn (nog steeds) moe, en voelen ons nog steeds een beetje gehaast. 9 weken weg is niet niks, en het lijkt wel alsof we moeten wennen aan het vakantie hebben. We besluiten daarom maar de volgende dag geen wekker te zetten en daarna de stad maar wat te verkennen. De LP biedt suggesties voor een restaurantje (waar er Cobra op het menu stond, letterlijk dan), en na een grote Bali Hai (bier!) voel ik de oogjes al zwaar worden. We liggen rond 11 uur in bed, en worden ook rond die tijd weer wakker (!). Zo!; dat hadden we even nodig zeg! Volledig uitgerust beginnen we aan een laat ontbijt, en maken wat plannen voor de komende dagen. Yogja staat bekend om twee werelderfgoed tempels, uit de tijd dat Indonesië nog voornamelijk het boeddhisme en hindoeïsme volgde (800 n.c). We besluiten om de volgende dag een tour naar beide tempels te boeken. Maar nu eerst de stad in.

We lopen na de lunch richting het centrum van yogja, op zoek naar het culturele centrum: het Kraton. Wel zijn we gewaarschuwd dat we van allerijl kanten "spontaan" aangesproken kunnen worden door "behulpzame" doch opdringerige mannetjes die je een dure expositie in lokken en daarmee een commissie opstrijken. Zal wel meevallen, dachten we. Niets bleek minder waar. Ok, we worden om de 50 meter aangesproken door becak (zo'n aftandse fietstaxi) bestuurders of we meewillen. Sommige van die mannetjes zijn zo oud en krakkemikkig dat ik betwijfel of ie twee keer een noordhollandse lichaamsbouw (waaronder twee keer de kleipootia westfrisia) gaat trekken.....letterlijk! Maar goed, ze zijn met een eenvoudig handgebaar af te wimpelen. Heel anders zijn de mannetjes die zich op tactische plekken begeven, en direct op je aflopen. Dan komt er een vraag met waar we vandaan komen (alsof ze dat al lang niet hebben gezien!), en na het woord Nederland komen er standaard een paar Nederlandse woorden (Zozo!) en een verhaal over een Nederlandse toerist die ze eerder hebben ontmoet. Dan vragen ze waar je heen gaat, en daarna volgt altijd een negatief reisadvies, en een veel beter alternatief. Niet dus. De eerste drie bedank ik vriendelijk, maar we kunnen zelf dat stomme Kraton niet vinden, want logica en bewegwijzering gaan hier niet goed samen. Dan is er hier nog een universele uitnodiging voor de mannetjes, het moment dat ik mijn kaart pak om even rustig te kijken waar ik ben, en waar ik heen moet. Dat is feest voor ze, want ze komen nu direct op je af om met vingers vage plekken aan te wijzen. Nee dank u meneer, en nee, andere meneer die ernaast staat, ik heb net je collega zwendelaar afgepoeierd, dus met jou ga ik ook niet mee. Maar echt verder komen we dus niet. Dan weet google maps raad, en even later staan we voor het paleis vd sultan, en die laat het hier breed hangen. Het paleis zelf blijkt alleen s ochtends open, dus naar binnen wordt hem niet. Op zich ok, maar dan zoeken we een alternatief. In de LP stond iets over een Vogeltjesmarkt,en volgens de kaart moet die vlakbij zijn. Let op, ik zei kaart, dus direct staat er weer een mannetje naast me te wijzen. De vogelmarkt kent hij heel goed, maar hij vraagt of we ook het paleis en de poppen fabriek (?) willen zien. Ik merk dat ik super wantrouwig ben, en dat eigenlijk helemaal niet wil zijn. Stel nu dat er 1 mannetje bij zit die ons wel gewoon belangeloos en vriendelijk wil helpen ?(die van die Conimex reclame van vroeger bijvoorbeeld, waar is die?). Ik besluit hem maar even te volgen. Ongeveer een kilometer later, heb ik nog steeds geen idee waar we naartoe gaan, en mijn onderbuikgevoel begint te morren. Ik pak mijn kaart nog eens, en hij komt direct naast me staan. Ik besluit zijn oprechtheid eens te gaan toetsen. Ik vraag waar precies op de kaart de vogelmarkt is, maar zie het al (in het Engels) staan. Hij weet uiteraard exact waar deze is, en wijst met vinger een heel andere richting op, en dat we een becak nodig hebben om daar te komen. Jammer kerel, en ook voor je neef op die becak die er net "toevallig" aan kwam rijden trouwens...

5 min later zijn we, wederom dankzij Google maps op de Vogeltjesmarkt. Althans, de plek waar die normaal is, want ook de vogelmarkt blijkt alleen s ochtends. Jammer. We lopen nog een rondje, en komen langs een soort Indonesische achterbuurt. Smalle straatjes, kleine huisjes waar iedereen buiten zit en ons vrolijk groet. Geen rumoer, maar werkelijk rust, midden in de stad. Leuk om ook te zien voor een beetje balans in de eind conclusie straks.. We lopen weer terug richting ons hotel, en dat is best een stukkie. Op de terugweg lopen we nog even langs een tourburo voor onze tempeltour morgen. Eenmaal bij het hotel nemen we een heerlijke verkoelende duik in het zwembad en maken ons klaar voor de avond. Bij de Bedhot resto zijn de patatjes (for a change) knapperig,de biertjes koud en de straatmuzikanten erg luid, het komt allemaal samen in het nachtleven van Jogjakarta....